W 1932 roku powstał w Sernikach punkt filialny Szkoły Podstawowej w Woli Sernickiej, obejmujący klasy I-IV. Początkowo nauką w tej szkole objętych było około 40 dzieci w dwóch grupach klas łączonych. Pierwszym nauczycielem w tej szkole był Michał Gancarz.
Zajęcia wówczas odbywały się w lokalu wydzierżawionym od p. Kazimierza Onyszko. Była to jedna izba budynku mieszkalnego z piecem węglowym, bez bieżącej wody i z sanitariatami na zewnątrz.
W latach okupacji istniało w miejscowości tajne nauczanie prowadzone również przez p. M. Gancarza.
Kilka lat powojennych stanowi lukę w istnieniu placówki szkolnej w Sernikach. Wówczas dzieci uczęszczały do szkoły w Woli Sernickiej.
Zajęcia zostały wznowione pod koniec lat pięćdziesiątych. Prowadziła je wówczas p. Maria Meluch później Kosiorek.. W 1970 roku grono powiększyło się o kolejnego nauczyciela p. Genowefę Sławecką przeniesioną z Woli Sernickiej.
Społeczny Komitet Budowy Szkoły w Sernikach w 1973 roku z inicjatywy p. Genowefy Sławeckiej , będącej od 1972 roku kierownikiem szkolnego punktu filialnego w Sernikach, rozpoczął starania o pozyskanie pozwoleń i materiałów na ten cel. Wynikiem tego było oddanie do użytku szkolnego w listopadzie 1976 roku parterowego budynku wykonanego z elementów trzcinowo-drewnianych, przydzielonych przez Inspektorat Oświaty w Lubartowie. Znalazło tam siedzibę przedszkole wiejskie i 3 klasy szkolne. Tym samym klasy nie musiały już korzystać z pomieszczeń wynajmowanych w prywatnych domach. Szkoła w Sernikach nadal była punktem filialnym szkoły w Woli Sernickiej. A pracowały w nim p. Genowefa Sławecka p. Maria Kosiorek.
Budowa budynku piętrowego rozpoczęła się w 1976 i została ukończona przy ogromnym wysiłku ze strony mieszkańców dopiero po 9 latach w 1984 roku. Wtedy to budynek zajęły klasy I-IV, oraz klasa ?O?. Do klas VII i VIII uczniowie uczęszczali do Woli Sernickiej. W roku 1985/86 podniesiono stopień organizacyjny szkoły w Sernikach do klasy V.
W 1987 nominację na dyrektora punktu otrzymał p. Zygmunt Walczak, a w 1992 roku w wyniku konkursu został powołany na stanowisko dyrektora Szkoły Podstawowej w Sernikach.
W 1994 roku podniesiono stopień organizacyjny Szkoły Podstawowej w Sernikach do klasy VI, uczniowie naukę kontynuowali w klasach VII i VIII w Woli Sernickiej. W tym okresie Szkoła zajmowała oba budynki: piętrowy i parterowy, po byłym przedszkolu, z trzema salami lekcyjnymi.
W 1999 roku w wyniku reformy szkolnictwa, uchwalonej przez Sejm RP 8 stycznia 1999 roku, nastąpił podział na szkołę podstawową z klasami I-VI i trzyklasowe gimnazjum. Szkoła w Sernikach stała się samodzielną jednostką oświatową wydającą świadectwa ukończenia tego szczebla edukacji. Wówczas do szkoły uczęszczało około 100 uczniów, kadrę stanowiło 8 nauczycieli zatrudnionych w pełnym wymiarze.
Obecnie nauka odbywa się w dwu budynkach: klasy IV- VI zajmują piętrowy budynek szkolny zajmują, gdzie każdemu oddziałowi przyporządkowana jest samodzielna sala lekcyjna. Ponadto znajduje się tam sala komputerowa z 10 stanowiskami roboczymi, z której korzystają wszystkie klasy.
Wraz z przejęciem pomieszczeń po dawnym Urzędzie Gminy w 2002 r. klasy młodsze zajęły nowe lokum, przenosząc się z budynku parterowego, a dawna sala konferencyjna została wyposażona i zaczęła pełnić rolę sali gimnastycznej.
Stopień organizacyjny szkoły zestawienie:
1932r.- punkt filialny- klasy I- IV (ok. 40 uczniów)
1982 r. - kl. ?0? , I,II,III;
1984r. ? podniesienie do kl. IV;
1985r. - podniesienie do kl. V;
1994r.- podniesienie do kl. VI (93 uczniów);
1999r.- Szkoła Podstawowa jako samodzielna placówka z kl. I- VI ( liczebność placówki- 102 uczniów)
Kalendarium:
1932- początki szkoły w Sernikach;
1976- oddanie do użytku budynku parterowego;
1984- oddanie do użytku budynku piętrowego;
2002- przeniesienie klas I - III do dawnej siedziby gminy
Kierownicy, dyrektorzy placówki:
(1958 - 1973) p. Maria Kosiorek
(1973 - 1987 ) p. Genowefa Sławecka
(1987 - 2002) p. Zygmunt Walczak
(2002 - 2012) p. Danuta Wlazły
(2012 - 2013) p. Małgorzata Karczmarz
(2013 - nadal) p. Artur Oniszko
Źródła :
Dokumenty szkoły;
Wywiady z mieszkańcami miejscowości;
Kroniki i zapiski rodzinne mieszkańców i byłych nauczycieli;
Opracowała: Małgorzata Karczmarz